Floransa’daki atölyesinde, Bartolommeo Cristofori (1655), çekicin darbelerinin yoğunluğu ile tonun gücünü değiştirebilen bir klavye enstrümanı geliştirir. Telleri çalan zıplama mekanizmaları yerine, mekanizma kullanarak tellere dulcimer gibi vuran deri kaplı çekiçler kullanır. Bu yeni yapı, “Gravecembalo col piano e forte” adını alır, daha sonra “Piano forte” olarak kısaltılır. Cristofori mekanizması zaten şaşırtıcı derecede tamdır. 1700 yılında, Alman “Pantaleon” zaten mevcuttur. Pantaleon Hebenstreit tarafından icat edilen bu büyük enstrüman, bağırsak tellerine sahip olup dans müziği için kullanılır ve bir dulcimere benzetilebilir. 1705 yılında, dönemin en iyi dulcimer çalgıcısı olarak kabul edilen Pantaleon, Paris’e gelmiş ve beş oktavlık bir aralığa sahip özellikle büyük bir dulcimer yaptırmıştır. 1717 yılında, Dresden’den Christoph Gottlieb Schröter (1699), kraliyet mahkemesine bir piyano modelini tanıtır, bu modelin “Pantaleon”dan geliştirildiği söylenir. Mekanizması, Bartolomeo Cristofori’nin icadına kıyasla daha basittir. 18. yüzyılın tanınmış bir org yapımcısı olan Freiburg’lu Gottfried Silbermann, Almanya’da yapılmış ilk çalışan piyano örneğini yaratır. Leipzig’den orgcu ve Thomas kantoru Johann Sebastian Bach, soprano tonunda ve genel çalım zorluğunda kusurlar bulur. Daha sonra Silbermann’ın sürekli iyileştirmeleri, Johann Sebastian Bach tarafından da tam onay alır. 1742’de, Sonthofen’den Johann Socher, bir zamanlar sevilen klavikord boyutunda bilinen en eski virginali yapar. Bir on yıl sonra, Gera’dan Ernst Friderici seri üretimde virginal yapar ve bunlara ‘fortbien’ adını verir. 1745 yılında, Friderici dik bir piyano olan ‘Pyramid’i çoktan inşa etmiştir. Carl Philipp Emanuel Bach (*1714), klavikordun hala tercih edildiği ancak yeni forte piyanonun övüldüğü ‘piyano çalma sanatının doğru bir sanatı denemesi’ni yayınlar. Daha sonra, forte piyano, Bach’ın oğlu tarafından İtalyan melodisi için ideal klavye enstrümanı olarak kabul edilir. Carl Philipp Emanuel Bach bu nedenle, daha sonra Wolfgang Amadeus Mozart, Joseph Haydn ve Ludwig van Beethoven’a ilham veren gerçek piyano müziğinin kurucusu olur. Augsburg’lu piyano ustası Johann Andreas Stein, 1770’te, çekiç tertibatının doğrudan tuşla bağlantılı olduğu yeni bir mekanizma geliştirir. Bu basit boşaltma mekanizması ile vuruş mekanizması, ‘Viyana mekanizması’ olarak da bilinir ve Viyana klasiği piyano müziği için teknik temeli oluşturur. Mozart, Stein’ın piyanolarının ton saflığını övgüyle karşılar. 1780 yılında, ‘Alman’ veya ‘Viyanalı’ vuruş mekanizması piyano için yerleşmiştir. Stuttgart doğumlu müzisyen Johann Andreas Streicher, geçimini önce Mannheim’da, sonra Münih’te piyano öğretmeni olarak sağlar. 1794’te, ünlü bir piyano yapımcısı olan Johann Andreas Stein’in kızı piyanist Nannette Stein ile Augsburg’da evlenir. Birlikte Viyana’da “Nannette Streicher, doğum adı Stein” adıyla piyano imalatçısını kurarlar, bu isim 1896’ya kadar “Johann Baptist Streicher & Sohn” olarak kullanılır.
